Adını Feriha Koydum

Nasıl bir ülkede yaşıyoruz biz?
Yeşilçam klasiklerinin değişmezi olan ''fakir kız-zengin oğlan'' (ya da tam tersi) senaryolu dizilere bu ilgi hâlâ neden?

Tam 1 yıl önce başlayan ''Adını Feriha Koydum'' son gaz devam ediyor.
O kadar tutmuş ki bu dizi, başrolü üstlenen Vahide Gördüm'ün kanser rahatsızlığı nedeniyle ekipten ayrılması bile durduramamış olayı. Senaryoyu ona göre ve mantıklı(!) bir neden bulup değiştirivermişler.

Buraya kadar ''Tamam'' diyelim hadi. Peki ya, kapıcılık mesleği toplumun en alt tabakası olarak görülüyor, her bölümde sürekli aşağılanıyorsa??

Dizide Etiler'de oturan zengin tabaka çocuklarının sık sık ''Bir kapıcı kızı kadar olamadın!'' diye azarlanması, kapıcı kızı olan Feriha'ya okuduğu üniversitede doğum günü için kocaman bir çöp kutusunu hediye paketi yapıp üzerine ''İyi ki doğdun Feriha'' yazmaları, başka bir bölümde tahtaya ''İki ekmek, bir süt Feriha'' yazıp, kahkalarla gülüp alay etmeleri?! İğrençten bile öte. Çok çok ucuz bir senaryo akışı bu.
Öyle ki, bu kadarını ilkokul çocukları bile yazmazdı.

Sanmayın ki bunları izlediğim için biliyorum. O kadar çok seyreden, bilen ve konuşan var ki!

Sırf bu nedenle, az önce özellikle oturup izledim dizinin son 15 dakikasını. Daha önce kulağıma çalınanlardan hiç farkı yoktu. Demek ki bu aşağılama olayı gerçekten de dakika başı tekrarlıyordu. Hatta bu bölümün son dakikaları bile zengin bir çıyanı canlandıran kızın nikâh törenini basması ve ''Kapıcı kızlarının zaferi!'' haykırışlarıyla, aşağılamalarıyla nihayet buldu.

Bunları neden mi yazdım? Çünkü etkilerini bizim kapıcımızın üniversitede okuyan oğlunda gözlemiştim bu yaz. Koskocaman delikanlı evden gündüzleri asla çıkmıyor, akşam karanlığı çöker çökmez bisikletine atlayıp bir gölge gibi, kimselere görünmemeye çalışarak kendini sokaklara atıyordu. Kızkardeşleri ona keza. Küçük olanla okuduğu ilköğretim okulunda benzer şekilde alay edildiğini, çok ağladığını duymuştum bir ara.

Yapmayın! Bu kadar yapmayın!
Kapıcılık bir hizmet sektörüdür. Diğer ülkelerde de mevcut önemli bir sektör.
Onlar olmasa biz ne yapardık?
Sayıları yüz binleri bulan bunca insanı, çoluğunu çocuğunu incitip durmayın.
Ruh sağlıklarını bozmayın!
Yeter artık!