Bileğimde tam 31 gündür takılı olan marteniçkanın da son günüydü. Leyleklerin güzergâhı olmayan bir bölgede yaşıyordum. Yani tek bir leylek bile göremeden yaşayıp gidiyordum:) Marteniçka geleneğine göre mart ayı boyunca leylek göremediysen martın en sonuncu günü bilekliğini çözüp bir akarsuya bırakman gerekiyordu.
Zaten ben de bayram demedim, seyran demedim, sabah erkenden yola çıkıp yine öyle yaptım. Doğruca Sarıçay Köprüsü'ne gidip bilekliğimi köprüden aşağıya bıraktım. Telefon ekranımı ayarlayıp bir de fotoğrafını çekeyim derken akarsuyun yüzeyinde hızla gözden kaybolmuştu bilekliğim. Dileğimin gerçekleşmesi de o kadar hızlı olur dilerim:)
''Yaz ya da kış, gece ya da gündüz hiç fark etmeden ve neredeyse her gün, hangi yana dönseniz mutlaka bir etkinlikle karşılaşırsınız bu kentte,'' demiştim geçenlerde. Dönüşte Troya Sergi Salonu'nda “Bir Mozaik Macerası” isimli kişisel bir mozaik sergisinin ziyarete açık olduğunu gördüm. Antik çağlardan kalma mozaik tablolara ayrı bir ilgim vardır. Bakalım günümüz mozaikçileri tabloları nasıl yapmışlardı?