Kordonda Keman Dinletisi

Bir klasik müzik sever olarak kemanın sesine bayılırım. Hani keman ailesi olarak büyüklü küçüklüdürler, en küçükleri keman, en büyüğü 1.80 m uzunluğundaki kontrbastır ya. İşte ben, bu ailenin tüm bireylerini deli gibi severim. 

Sanırım en çok da çelloyu seviyorum. Aslında diğer adı viyolonsel olarak da geçen çello insan sesine en yakın sesi çıkarabilen enstrüman diye biliniyor. 

Apocalyptica'yı duymuş muydunuz? İşte ben Finlandiya'nın en iyi üç çellisti ve bir caz davulcusundan oluşan dört kişilik o senfonik metal grubunun yaptığı müziği dinlemeye doyamaz, mest olurdum. Metallica parçalarını klasik müzik tarzında yorumlarken sonrasında kendi neoklasik metal tarzlarına geçiş yapmışlardı. 

Fakat, ilk göz ağrım; ailenin en küçük bireyi olan kemandır. Daha ilkokuldayken nerede bir keman çalan görsem hayranlıkla dinlerdim. O kısacık sap kısmında parmaklarını kaydırarak nasıl oluyor da bu derece hoş ve hüzünlü tınılar çıkarabiliyorlardı? Bunu o kadar merak etmiştim ki konuyla ilgili unutulmaz bir de anım var:

İçimizden Biri

Yeryüzünde yaşayan yaklaşık yedi milyar insan var ve her birinin, kesitleri bir diğerine hiç benzemeyen yaşam öyküsü.

Kim olduğu ve hangi ülkede yaşadığı ile ilgili bilgilere ulaşamadım.
Ancak, önemli mi tüm bunlar?
O bir insan ve hüzünlü bir öykünün baş kahramanı olduğu çok açık...

Kemanı doğru tutacak kadar bile mecali kalmamış.
Ceketinden destek alarak yaşlı ve yorgun kollarıyla yaşam mücadelesi veriyor.

Muhtemelen hayata daha en başından 1-0 yenik başlamış, ömrü yoksulluk ve acılar içinde geçmiş biri.
Belki de tahminlerin ötesinde bir hikâyesi var, belki yaşam kesitleri bir film senaryosuna konu olacak cinsten, kim bilir..

Bildiğimiz bir şey varsa; hayatın onu sürüklediği son nokta.
Ve hiç hak etmediği bu noktada acı veren duruşu.

Oysa farklıymış, hem de çok farklı...

Dur ve Müziği Dinle!

Güzellikleri görmek için zamanımız var mı?
Yaşam içinde farkedemediğimiz daha neler var?

Soğuk bir Ocak sabahı. Saat 7:51
Sıradan giysili bir adam Washington'da bir metro istasyonunun girişinde elinde kemanıyla yerini alır ve 43 dakika boyunca hiç durmaksızın altı adet klasik parça çalar.
Bu süreç içinde çoğu işe yetişme telaşında tam 1097 kişi kemancının önünden geçip gider. Kemancı, çalmaya başladıktan üç dakika sonra ilk kez orta yaşlı bir adam tarafından farkedilir. Adam yavaşlar, ancak birkaç saniye sonra vazgeçip yine hızla yoluna devam eder.

Bir dakika kadar sonra bir kadının yürüyüşüne ara vermeksizin önündeki kaba 1 dolar atarak hızla geçip gitmesiyle kemancı ilk bahşişini alır. Birkaç dakika sonra, bir başka adam duraksayıp kemanı dinlemeye başlar. Fakat saatine bir göz atıp vazgeçer ve işe geç kalmamak için acele tavırlarla hızla yoluna devam eder.

Kemancıyı en fazla dikkate alan üç yaşlarında bir oğlan çocuğudur.
Annesinin çekiştirmelerine rağmen, çocuk ısrarla kemancının önünde durur ve dikkatle ona bakar.
Annesi daha hızlı çekiştirerek çocuğu yürümeye zorlar. Oğlan defalarca arkasına dönüp kemancıya bakarak, çaresizce annesinin peşinden gider.
Bu şekilde birkaç çocuk daha olur ve hepsi de anne-babaları tarafından çekiştirilerek uzaklaştırılırlar.

Çaldığı 43 dakika boyunca kemancının önünde çok kısa bir süre duraksayan sadece 6 kişi olmuştur. 20 kişi duraksamadan, yürümeye devam ederek bahşiş atmış ve geçen süreç içinde kemancı 32 dolar toplamıştır.
Mini resital bittiğinde sessizlik hakim olur. Kimse onun durduğunu bile fark etmez. Tek kişi alkışlamaz.
Sonuç: Bir kişi bile onun, elindeki 3,5 milyon dolarlık 1713 yapımı Stradivarius kemanla çalan dünyanın en iyi kemancısı Joshua Bell olduğunu anlamamıştır. Metroda, yürüyen merdivenle dış kısım arasında şaşırtıcı bir akustik yakalanmış olmasına ve Jashua Bell'in henüz iki gün önce Boston’da verdiği konserin biletleri ortalama 100 dolardan satılmasına rağmen...

* * *

Joshua Bell'in performansı bağlamında farkındalık üzerine, düşündürücü ve gerçek bir hikâye...

Bu yazıda geçen olay, Washington Post gazetesinin sosyologlarla işbirliği içinde kurguladığı sosyal bir deneyin algılama, keyif alma ve önceliklerimiz ile ilgili çarpıcı sonucunu yansıtmaktadır.

Dünyanın en iyi kemancısı, dünyanın en iyi kemanıyla, dünyanın en güzel müziğini gözümüzün önünde çalarken bile onu tanıyamıyorsak, yaşam öncelik sıralamalarımızı kesinlikle yeniden sorgulamamız gerek...
Baharın tüm farkındalıklarımızı uyandırması dileğiyle...

(Kaynak)