Eflatun yeleleri ve kuyrukları olan pembe renkli atların üzerinde mutlu çocukların betimlendiği bu illüstrasyon İranlı kadın sanatçı Zahra Gholami Jalal'a ait. İlk etapta bir çocuk kitabından alındığı, sihirli ya da masalsı bir düşün resimlendiği intibası uyandırıyor, öyle değil mi?
Oysa, az önce öğrendiğim ve beni derinden etkileyen son derece hüzünlü bir hikâyenin resmiymiş bu. Birbirini daha önceden hiç görmemiş üç insanın yolunun bir şekilde kesişmesiymiş:
Kadın illüstratör, küçük kız ve itfaiye eri
Hayat bu. Ne tür sürprizlere gebe olduğu, kimin nerede, ne yaşayacağı, hangi acıyı yahut mutluluğu tadacağı muamma.
Çizime dikkat edilirse çocukların her birinde itfaiyeciye ait bir parça var. Oksijen maskesi, şapkası, üniforması, eldiveni.
Böbrekleri ve kalbi :(
İran'da çıkan bir yangında iki çocuğuyla birlikte bir daire içinde sıkışıp kalan genç bir kadın, oğlu ile birlikte alevlerden kaçıp kurtulmayı başarıyor; ama 9 yaşındaki kızı pencerede asılı kalıyor. Yangına müdahale eden genç itfaiyeci Omid Abbasi, küçük kızı kurtarırken bir an bile tereddüt etmeden ona kendi oksijen maskesini takıyor.
Kız kurtuluyor; ancak oksijensiz dakikaların etkisiyle kısa bir süre içinde komaya giren Omid Abbasi, acil serviste yapılan tüm müdahalelere rağmen ne yazık ki kurtarılamıyor. Beyin ölümü gerçekleşiyor. Ve... Ölmeden önce organlarını bağışlayarak 3 canın daha kurtulmasına neden oluyor.
Devlet yetkilileri dahil, binlerce insanın katılımıyla Tahran'da gerçekleşen ve hayatını kurtardığı o küçük kızın da bulunduğu cenaze töreninde gözyaşları sel oluyor.
Birilerinin bitmek tükenmek bilmeyen hırsları uğruna acımasız savaşların
yapıldığı, on binlerce çocuğun can verdiği çivisi çıkmış bu dünyada
küçük bir kız çocuğu ölmesin diye kendi canını hiçe sayıp
4 kişiye birden can verenler de var.
Benzer hikâyelerde başrol oynamış nice isimsiz kahramanlar...
Nurlar içinde yat Omid. Mekânın cennet olsun...