Rutin düzenden sıyrılmak, bir kabus gibi üzerimize çöken gündemi biraz olsun unutabilmekti niyetim.
Güneşi iliklerimde hissetmek, dağa, taşa, toprağa, çiçeğe, böceğe karışmak, biraz olsun huzurla dolmak...
Fotoğraf çekmek terapi gibi. Doğayı resimlemek özellikle.
Yakaladığım kareleri videoya dönüştürüp bitirdiğimde deprem oldu... Hayat ne garip değil mi?
Ve her şey ne kadar da boş...
Sabaha sağ salim çıkabileceğimizden emin değilim şu an...
Umarım ve dilerim ki tekrarlamaz...
Mutluluk ve huzur sizinle olsun...
Sağlıcakla kalın...