Çocukluğuna anlam katan çizgi filmleri hatırlamayan, kaç yaşında olursa olsun rastladığında başına oturup izlemek istemeyen var mıdır? Jenerik müzikleriyle aklımızda yer etmiş bu filmlerdeki karakterleri görünce nasıl da heyecanlanırız. Çıplak ayaklarıyla kırlarda koşan sevimli Heidi'yi en başa alalım. Taş Devri vardı mesela. ''Daba Daba Duuu!!!! ''
Giysileri, mağaradan evleri, arabaları Taş Devri'ne göre dizayn edilmişti. Çakıl bebeğin saç tokası minik bir kemikti. Ayrılmaz parçaları Rintintin ve Düldül ile Red Kit ne harikaydı. ''Bang Bang Lucky Luuuuke...♫♫'' diye başlardı. Ayı Yogi vardı. ''Efeem, efeem'' diye bağırıp duran, dostlarıyla birlikte uçan gemiyle dolaşan.
Şeker Kız Candy çok şekerdi gerçekten. Bir keresinde odadan babamın gülme sesleri geliyordu. Bir de baktık Sylvester ile Tweety'i izliyor. Nasıl da hoşumuza gitmişti:) Garfield, Bugs Bunny...
Sahi ne kadar çok çizgi film varmış. Saydıkça diğerleri geliyor akla. Bayılarak izlediğimiz daha nice çizgi film.
En sevdiğimiz çizgi film karakterlerinden birçoğunun ruh sağlığı bozukluğu olarak kabul edilebilecek pek çok özellik sergilediğini biliyor muydunuz? Belki de kişiliklerindeki tuhaflıklar onları bizim için çekici kılan özellikleriydi, ne dersiniz? Ancak bu bireylerle gerçek hayatta karşılaşsaydık, muhtemelen onları en yakın terapiste yönlendirirdik.
Springfield kasabasında yaşayan Simpsonlar'da aile bireylerinin tamamı tuhaf olarak tanımlanabilecek özellikler taşır mesela. Başta baba Homer Simpson tabii ki. Şöyle bir düşünürseniz; Homer borderline kişilik bozukluğu, antisosyal bozukluk ve hatta madde bağımlılığı özellikleri sergiler. Oğlu Bart'ın davranışlarına gösterdiği tepkilerdeki davranış bozuklukları çok bariz. Öfkeden gözleri kör olur adeta. İlk göz ağrısını boğmaya kadar götürür işi. Bart Simpson ona keza.