Ne kadar dayanılmaz olursa olsun, yaşadığın o zifiri karanlığın içinde ruhuna söz geçirmek için çabalamalısın.
Kendinle olan anlaşılması güç hesaplaşmalarından uzak tutmalısın başkalarını.
Bunu kıskaçlarının arasında bir oyun haline getirmemelisin!
Arayışlarının dehlizlerinde avın başkaları olmamalı! Onları da parçalayıp yok etmek için hazırda tuttuğun pençelerini içeriye çekmeli, kan dökmemeli, kanatmamalısın. Bunu acilen anlamalısın...
Hayatını yargılarken bakışlarında farkında olmadığın bencilliği ve öfkeyi yok etmeli, geçmişinden, kendine duyduğun kin ve nefretinden arınmalısın. Tüm bunların farkedildiğini bilmelisin.
''Neden ?'' diye bir başkasını garip yöntemlerle yargılayıp durmaya hakkın olmamalı!
Empati kurmalı, cevabı bulmalısın!
Yüreğinde hayatı taşıyacak kadar merhamet ve cesaret olmalı!
Ne kadar da kolay senin için istediğini yok sayıp kolayca buruşturup atmak,istediğine vantuzlarınla yapışıp kan emmek... Bunu cesurca sergilemek...