Blog yazma işine birazcık ara verdiğin zaman uzuyor. Ondan sonra da yazmak istemiyorsun.
Bunu kaçıncı kez denedim.
Endişeleniyor, yazmam gerektiği inancıyla başına oturuyorum ama olmuyor, hiçbir şey gelmiyor aklıma.
Belirli bir kategoride de yazmıyorum üstelik...
O gün ne olmuşsa veya aklıma ne gelmişse...
Buna rağmen olmuyor, olmuyor...
Yazmaya başlayalı bir yılı geçti. Galiba konu kalmadı diye de üzülüyorum bir taraftan. Hatta bir daha hiç yazamayacağım endişesi bile kaplıyor...
Havalar birdenbire ısındı. Belki de onun etkisi.
Aylar süren o soğuk ve kısa kış günlerinden sonra hemen hemen herkes dışarıda. Akşamüstleri kısa gezintiler, yürüyüşler, hafta sonları pikniğe gidenler, çay bahçelerinde oturmalar...
Her taraf insan dolu. Millet ne kadar da özlemiş kendini evden dışarıya atmayı.
Yaz gibisi var mı gerçekten?
Sanırım bu yüzden bloguna eskisi kadar vakit ayıramayacak birçok kişi.
İşte benim bunca aktivite arasında çok sevdiğim, hatta bayıldığım bir durum var: Gitar çalan gençler...
Onlara hemen her yerde rastlıyorum. Apartman önlerinde, parklardaki banklarda, okul bahçelerinde. Birkaç genç bir araya gelip gitar zevki yaşatmıyorlar mı çevreye, dinlemeye doyum olmuyor.Klasik gitar sesini her zaman sevmişimdir. Dinlerken de istisnasız her seferinde neden çalmayı bir türlü öğrenemediğim gelir aklıma ve üzülürüm. Zamanında birkaç ders aldım ama gitmedim devamına. Ne yalan söyleyeyim, çok zor geldi bana. Bu yüzden gitar çalmanın kesinlikle bir yetenek olduğunu düşünmekteyim.
Geceleri erken yatma alışkanlığım olmadığından sık sık mutfağa meyve almaya ya da su içmeye falan gidiyorum. Kaç gecedir öyle güzel bir gitar sesi geliyor ki bir yerden, mutfaktan çıkmak istemiyor canım. Balkona çıkıp bir bakayım diyor ve tahminimde yanılmıyorum. Karşı bloktaki üniversite öğrencileri. Perdeleri açık, kızlı erkekli 7-8 kişiler ve arada koro ya da solo eşlik ediyorlar. Ve gitarı çalan çocuk çalmıyor sanki, konuşturuyor..
Böyle bir güzellik yok... Gecenin dinginliğinde mest oluyorum...
Ama bu şekilde olmuyor ki... Onlar orada ben burada:)
Ne dersiniz, bir akşam misafirliğe gitsem kabul ederler mi beni de?
Bence ederler.
Hiç bıkmadan sabaha kadar otururum onlarla gerçekten...
Hem de seve seve...
Ama benim komşularım kesinlikle bundan daha güzel çalıyor.. Sevgilerimle...
Ama.. ama.. Taşınıyorlar.Dün ve bugün eşya taşıdılar hep. Şansa bakın :(
Bunu az önce çektim. Güneşte net çıkmamışlar nasıl olsa.
(6 Haziran 2009 Ctsi)