Çevremde rastladığım inanılmaz örneklerle her geçen gün daha çok anlamını yitirip kaybolduğunu düşündüğüm bir kavram var.
''Nezaket'' ...
Başkalarına karşı saygıyla, incelikle ve nazik davranma olayı..
Tamam, gündelik hayatta, o kaosun içinde bir sürü problem yaşıyor, sinirli oluyoruz genellikle ya da vaktimiz çok kısıtlı. Ama bu bir özür değil.
Örneğin nezaketin temel kuralı olduğu halde ''Lütfen'' kelimesini kaç kişi ne sıklıkla kullanıyor, hiç dikkat ettiniz mi? Kaba saba, bencil bir toplum olup çıkmışız. Otobüslerde şu klasik kendiliğinden büyüklere yer verilmesi olayına falan girmeyeceğim zaten. Nerdee? Çok eskilerde kaldı o...
İnsanların birbirlerine olan kemikleşmiş duyarsızlıkları benim içimi burkan. Tanıdığımız bir insana bir ''Günaydın!'' ya da ''Merhaba!'' demek bu kadar mı zor? Küçücük bir teşekkür ya da özür dilemekle ne kaybederiz?
Birazcık empati kurabilmek çok önemli burada. Ama ona bile vakti yok çoğu kimsenin. Bir bencilliktir, bananeci'liktir gidiyor.
Ekolojiyi düşünürsek, o da özünde bir nezaket olayı...
Güneşlendiğimiz kumsal ya da piknik yaptığımız alanda bıraktığımız her türlü kalıntımızı sağa sola savurmadan toparlanıp gitmemiz ve herkesin bu şekilde davranması nezaket değil midir?
Nezaket özünde çok da yormayan minik detaylardan oluşuyor ve insanları ne kadar saydığımızın bir göstergesi.
Bunu söyler söylemez cep telefonlarını gereken yerlerde kapalı tutmak geldi aklıma hemen. Artık çok can sıkıcı bir hal aldı bu mesele. Olur olmaz her yerde peş peşe telefon sesi duymak, örneğin çok ciddi bir toplantıda ortamın bozulduğuna şahit olmak hiç hoş bir duygu değil.
Bir çocuğa bile son derece nazik olmak gerekir. Onunla yaşı küçük olduğu için anlamaz gerekçesiyle baştan savma konuşmak ne kadar yanlış.. Nezaket; değer vermek, gerekirse karşımızdakinin yaşına ve seviyesine inmektir. Öyleyse bunu fiziksel olarak da gerçekleştirmeli, hatta eğilerek çocukla aynı boyda ve göz göze konuşmaya çalışmalıyız.
Evet bunu yapmalıyız...
Ve daha benim şu an aklıma gelmeyen bir sürü örnek sıralayabiliriz. Hiç de zor olmayan şeyler..
O yüzden daha da kötüye giden bu gidişat için önlem almaya gerek var bence. Hem de acilen.
Aksi takdirde toplumdan başka her şeye benzeriz...
Unutmayalım, taekwondo bile nezaketle başlar, nezaketle biter...
''Nezaket'' ...
Başkalarına karşı saygıyla, incelikle ve nazik davranma olayı..
Tamam, gündelik hayatta, o kaosun içinde bir sürü problem yaşıyor, sinirli oluyoruz genellikle ya da vaktimiz çok kısıtlı. Ama bu bir özür değil.
Örneğin nezaketin temel kuralı olduğu halde ''Lütfen'' kelimesini kaç kişi ne sıklıkla kullanıyor, hiç dikkat ettiniz mi? Kaba saba, bencil bir toplum olup çıkmışız. Otobüslerde şu klasik kendiliğinden büyüklere yer verilmesi olayına falan girmeyeceğim zaten. Nerdee? Çok eskilerde kaldı o...
İnsanların birbirlerine olan kemikleşmiş duyarsızlıkları benim içimi burkan. Tanıdığımız bir insana bir ''Günaydın!'' ya da ''Merhaba!'' demek bu kadar mı zor? Küçücük bir teşekkür ya da özür dilemekle ne kaybederiz?
Birazcık empati kurabilmek çok önemli burada. Ama ona bile vakti yok çoğu kimsenin. Bir bencilliktir, bananeci'liktir gidiyor.
Ekolojiyi düşünürsek, o da özünde bir nezaket olayı...
Güneşlendiğimiz kumsal ya da piknik yaptığımız alanda bıraktığımız her türlü kalıntımızı sağa sola savurmadan toparlanıp gitmemiz ve herkesin bu şekilde davranması nezaket değil midir?
Nezaket özünde çok da yormayan minik detaylardan oluşuyor ve insanları ne kadar saydığımızın bir göstergesi.
Bunu söyler söylemez cep telefonlarını gereken yerlerde kapalı tutmak geldi aklıma hemen. Artık çok can sıkıcı bir hal aldı bu mesele. Olur olmaz her yerde peş peşe telefon sesi duymak, örneğin çok ciddi bir toplantıda ortamın bozulduğuna şahit olmak hiç hoş bir duygu değil.
Bir çocuğa bile son derece nazik olmak gerekir. Onunla yaşı küçük olduğu için anlamaz gerekçesiyle baştan savma konuşmak ne kadar yanlış.. Nezaket; değer vermek, gerekirse karşımızdakinin yaşına ve seviyesine inmektir. Öyleyse bunu fiziksel olarak da gerçekleştirmeli, hatta eğilerek çocukla aynı boyda ve göz göze konuşmaya çalışmalıyız.
Evet bunu yapmalıyız...
Ve daha benim şu an aklıma gelmeyen bir sürü örnek sıralayabiliriz. Hiç de zor olmayan şeyler..
O yüzden daha da kötüye giden bu gidişat için önlem almaya gerek var bence. Hem de acilen.
Aksi takdirde toplumdan başka her şeye benzeriz...
Unutmayalım, taekwondo bile nezaketle başlar, nezaketle biter...