Hem de vaktinden çok önce...
Henüz şubat ayındayız, yani kış mevsiminde. Normalde havanın kapalı olması gerekir. Dahası, sağlam bir soğuk eşliğinde yağmur ya da kar yağışı gerekir.
Ancak hafta başından beri bırakın baharı, yaz havası var dışarıda. Ilık esintiler yayılıyor dört bir yana.
Pırıl pırıl bir gökyüzü var, güneş var, ağaçlarda bahar çiçekleri, yemyeşil çimlerin üzerinde uğur böcekleri var. Nergisler, mis kokulu sümbüller salkım salkım...
Üstelik atasözlerimizden birinde kapıdan baktırdığı, kazma kürek yaktırdığı söylenen mart ayına haftalar varken oluyor tüm bunlar.
Gel de şaşırma...
Yaz kışa karışmış iyiden. Bakın, şubat ayında açtığı bilinen ve adını şurada elbirliğiyle öğrendiğimiz ''viburnum tinus'' bir kış çiçeği idi. Onca zaman sonra düz beyaz renkte olanlarına rastladım. Güzelliğe bakın. Gelin çiçekleri gibi.
Umutla doluyor insan yeniden...
Elbette ki yaşadığımız kötü günler de hiç ummadığımız bir anda sona erecek.
İşte o nedenle;
Kışın bahara döndüğünü anlatan,
karbeyaz çiçeklerle kaplı bu sayfayı bırakıyorum en son...
Sevgiyle ve umutla...