Ne evlerin yeni çehreleri ne sokağın taş parkelerle döşenmiş son hali değiştirememiş hiçbir şeyi...
Geçmişin nabız sesleri başlıyor dört bir yanımda inceden,
bana karışıyor.
Aynı anda atıyoruz gümbür gümbür,
sızılarla resmedilmiş bir sessizliğin tam ortasında...
Çocukluğumu soluyorum ruhumun en ücra noktalarında...
Usul usul ilerliyorum sonra, nefessiz...
Attığım her adım geçmişi sürüklüyor önümde...
Gökyüzü doluyor içime, büyüyor, büyüyoruz,
doğduğum evin pencerelerinde, kopkoyu bir hüzünle...
Masmavi düş bahçelerinde, bulutlarla birlikte...
(Fotoğrafı tıklayıp büyüttüğünüzde pencerelerde o gökyüzünü ve bulutları göreceksiniz.)