“Vatan sağolsun.”
Neden sağolsunmuş?
Ben dokuz ay karnımda taşıyayım, el bebek gül bebek büyüteyim...
Kokusuna, canına doyamayayım, gece gündüz başında bekleyeyim...
Saçının bir teline bile kıyamayayım...
Sonra tepedeki birtakım yol, insanlık bilmezlerin gaddarca yürüttükleri politikalara kurban edeyim!
Sebep?
Kişisel çıkarları, insanlıktan yakından uzaktan alâkalarının olmaması...
Yıllarca ezberlettiler, yıllarca canımızdan can aldılar…
Vatan sağolsunmuş, neden olsun?
Vatan da benim, toprak da…
Evladım olmadıktan sonra ben neden olayım?
Leş sürüsü medya yakın çekim verirdi, hep öyle vermeye devam ediyor...
Acıklı annenin göz yaşları ile sulanmış dudaklarından dökülen cümleyi…
“Vatan sağolsun” diyor anne…
Ezberletilmiş, beynine kazınmış...
“Vatan sağolsun” diyor bana…
Soyunun devamı, canının yarısına kıyılmış...
Devran dediğin de bir gün dönerdi ya, dönmedi...
Aç gözlü sürüsü kana doymadı, aldıkça aldı.
Verdikçe, verdik…
Vatan sağolsundu ama neden?
Canın gitmiş, kucağın boş kalmış bir avuç toprak vermişler eline,
göz yaşlarını sürebileceği yeri olsun diye...
Bir de gösterişli bir cenaze...
Vatan sağolsunmuş, neden?
Yiyeceğimiz iki kap yemek, içeceğimiz bir kap su...
Eskiden bayramları birlikte kutladığımız komşumuz düşman...
O haram bu günah ama iş kan almaya gelince mübah!
Şehitmiş ne şehidi ulan?
Senin kanlı ağzın mı belirliyor şehidi?
Dini inanç uğruna ölene denir “şehit”
seninki ise “kurban”.
Uyan teyzem, uyan hemşerim uyan…
Vatan sağolsunmuş, evladına göz koyulmuş…
Uyan!!!
Anaların göz yaşları dinsin. Yeter artık gerçekten!
Uyan!!! Uyanalım!!! Uyanın!!!
Görsel: Pinterest