Blog yazarken nasıl alıştırdıysan öyle gidiyor kesinlikle. Belirli bir rutin oluşturup sekteye uğratmadığı zaman yazmadan duramıyor insan. Bunun bir de -birkaç kez benim de yaşadığım- tam tersi var ki, arayı ne kadar çok açarsan yazmayı o kadar çok canın istemez oluyor.
Bu türden yazıları yazmak bir yana; aylar, hatta yıllar sonra geriye dönüp de okumak, yanı sıra fotoğrafları incelemek tarif edilemez bir etki yaratıyor üzerimde. Blog etkisi :) Kendi hislerinle bütünleşen kelimelerin ve görsellerinle geçmişe iz bırakarak ilerlemek gerçekten harika bir duygu. Oturup da yalnızca albümdeki fotoğraflara bakarak ya da çekilen videoları izleyerek geçmişi yad etmekten o kadar farklı ki.
Haydi o zaman haftanın getirdiklerine fotoğraflarla bir bakış. Önemli kararlar, değişiklikler ya da doğanın şaşılası biçimde sıraya girmiş mis kokulu güzelleri var sırada.
Nakış gibi işlenmiş adeta. Gözlerimi alamadım. İsmini bulamadım.
(Edit: İsmini buldum) 👇
Oya Ağacı (lagerstroemia indica)
Sonbaharda yaprakları kırmızı ve sarıya dönüşür. Kışın yaprağını döker. Gövde kabuğu ince, düzgün ve soyulabilir ağaç ya da çalı formunda bitki. Yazın açan çiçekleri salkım tipi kurul halinde pembe, beyaz ya da lila rengi.
Gavura Çiçeği (Gaura Çalısı)
Lindheimer arı çiçeği diye de bilinen bu bitkinin beyaz, pembe ya da her ikisinin karışımı olan çiçekleriyle kaplı bu aralar her yan.
Patili çocuklar her yerde
Siyah kediyi darlamışlar galiba. Kayısı ağacının en uç noktasında ne işi var yoksa:)
Deve dikeni ve lavanta
Mor rengin hakimiyeti ve asaleti hiç bitmiyor doğada.
Yanı sıra, sarı renk yoğunluğu girdi devreye.
👇
Antik Yunan'da Theophrastus zamanından beri tıbbi alanda ve mutfakta kullanılan değerli bir bitkiymiş kendisi.
Siteler bölgesinde ev yapılamayan boş arazilere ayçiçeği ekmişler. Ne de olsa altın değerinde bir bitki. Şehirler arası tarlalar ne durumda henüz göremedim.
Mevsimin en yaygın çiçekleri hanımeli ve white Hawaian hibiscus (Beyaz Japon gülü de deniyor).
Gauralar tablo misali...
Birkaç haftadır pazarda en çok satılan şey reyhan. Şerbetini ilk kez 2020'de yapmış, bayılmıştım. Bir kez tadan bir daha içmeden ve tabii ki reyhan gördüğünde almadan duramaz. O derece güzel ve yapımı da çok kolay.
Birincisi pandemi süresince ilk kez dışarıda (işletmenin bahçesinde) yemek yediğim gün. Diğerleri de geçen yıl aynı pastanede ilk ve son kez yediğim; ama hiç beğenmediğim dondurmadan sonra bu kez külahta olan ikinci dondurmam. Bu üçü dışında başka hiçbir yiyecek yemedim dışarıda. Devamını getirmeyeceğim, çünkü vaka artışları yine hızlandı :(
Şaşırtıcı olan; uzun bir aradan sonra yediği şeyin tadını neden hiç beğenmez insan? Yine öyle oldu. Fakat dondurma aşırı güzeldi. Topu mu? 7,5 TL. Üç top alırsanız 20 TL ödüyorsunuz. Oldukça ucuz diyeyim, çünkü diğer şehirlerde 2-3 misline satılıyor ne yazık.
Kalın sağlıcakla...