Bulutsuzluk Özlemi Konseri

Festival sona erdi; ama ben 12 Ağustos gecesi gittiğim bu konseri hâlâ yazamadım. İsmini çok havalı bulduğum Bulutsuzluk Özlemi ile mest olduk resmen. Tam 2 saat sahnede kalan grup ortamı çok beğendiklerini söyleyip durdu. Başta grup üyeleri olmak üzere kimsenin canı oradan ayrılmak istemiyordu. O harika protest müzikler eşliğinde esintili ve de direkt deniz havası alan bir tepedeydik. Aşağılara doğru inip ateş gibi binalara girmeyi kim isterdi ki?

Grubun adı Mümtaz Soysal'ın bir makalesinin başlığından geliyormuş meğer. 1984 yılında aynı zamanda mimar olan Nejat Yavaşoğulları tarafından kurulmuş. Köşe yazarı Sina Koloğlu ile grubun hiç değişmeyen iki üyesi olmuşlar. Grubun maskotu dedikleri Sina Koloğlu haylaz bir çocuk gibi davranıyor sahnede. Hatta küçük bir şişe suyla suladı seyircileri:) Tarzları Türk rock. Ülkemizin ilk Türkçe sözlü alternatif rock grubu. Önde gelen rock gruplarımız arasında yer alıyorlar. Arada bir senfonik orkestralarla, ünlü solistlerle çalışıyorlar.

Konserin sonuna doğru müziğin de eğlencenin de keyfin de dibine vurduk resmen. Baterist aşka gelip her iki bagetini de seyircilere doğru ayrı ayrı havalandırdı. Bulutlar tamamen dağılıp yok oldu. Hem gökyüzü hem kafalarımız berrak bir halde bulutsuzluk özlemimiz gerçeğe dönüşmüştü.

 

Dip Not: Bu konserle birlikte ''Katlanır kamp sandalyesiz asla!'' dedim. İşin aslı buymuş azizim. O ne rahatlık içinde konserdi öyle. Biraz erken gelip sandalyeni istediğin yere yerleştirmen de cabası. Hemen yanı başında termoslar, çaylar, kuru yemişler, oh mis. Konserin başlamasını beklerken yan yana oturduğumuz marjinal genç çifte uzak bir noktadan ekmek arası döner getirdi kurye. Bir yaşıma daha girdim. Bir küçük kap acı biber turşusu eşliğinde çıtır çıtır yediler. Vay canına, tüm çıtalar aşılmış gerçekten de:)

Bulutsuzluk Özlemi, isminde geçen o özlemi gerçeğe dönüştürüyor, bilginize.

Harikaydınız, harikaydınız, harikasınız...🍀👏👏