Tatlı Yemeden Duramamak

Tatlı yemenin bağımlılık yaptığını biliriz bilmesine de, ne kadar aklımıza getirmemeye çalışsak tersi olur.
Bir de bakmışız yine duramamışız ve iş işten geçmiştir bile...

Sonra da tüm pişmanlığımızla kızar dururuz kendimize. Ertesi gün yarım saat daha fazla yürüyüş yapıp hatamızı telafi etme benzeri fikirler üretiriz. Oysa ne yaparsak yapalım aldığımız kaloriler eksiye düşmeyecektir.

Siz hiç tatlı sevip de manken fiziğine sahip birini gördünüz mü? Lamı cimi yoktur çünkü. Bu döngüden kurtaramazsanız kendinizi, tatlı yemeden duramaz hale gelmişseniz, biriken kalorilerin zamanla onlarca kiloya dönüşmesi kaçınılmazdır.

Çikolata yerken zevkten dört köşesinizdir. Çünkü beyniniz anında dopamine ve opiates adlı mutluluk verici hormonları salgılamaya başlamıştır. Bağımlılık yapan bu hormonlar daha fazla çikolata yemeniz için dürtüp durmaktadır sizi.

Fransa'da yapılmış bir araştırmada şekerin kokain kadar bağımlılık yaptığının ortaya çıktığını duymuş muydunuz?
Tatlı yemeden duramayanların beyinlerinde tıpkı kokain bağımlılarının beyinlerindekine benzer değişimlerin meydana geldiğini?
Bu bağımlılık, yemeğin üzerine tatlı yemezseniz beyninize ''Doydum!'' sinyali göndermeyen sevgili hormonlarınız sayesinde ortaya çıkmıştır elbette.
Ya da o gün çikolata yememişseniz gece uyuyamama noktasına getirmiştir sizi.
Tatlı yemeden duramayan, çoğu obeziteye yenik düşmüş insan yüzdesi büyük bir hızla artıyor. Başta kanser, kalp ve şeker hastalığı gibi pek çok ölümcül sorun da beraberinde geliyor. O halde şekerden ve tatlılardan uzunca bir süre, hatta sonsuza kadar uzak durup bu bağımlılıktan kurtulmaktan başka çare yok. Tıpkı bir kokainmanın kurtuluşu gibi...