Sıcaktan Kaçarken Festivale Rastlamak

Dün yine en ufak bir esintisi olmayan aşırı sıcak günlerden biriydi. Evde o kadar bezdik ki saat 18.10'da artık gölgeler çoğalmıştır düşüncesiyle çoktandır gitmediğimiz kordona doğru yürüyüşe çıkmaya karar verdik. Meğer ne yanlış bir kararmış. Geçtiğimiz yolların hiçbirinde gölge almış kısım yoktu. Geriye dönmek de çare olmayacaktı. Mecburen feri halen sönmemiş güneşi tepemize yiye yiye kordona ulaştık. 

Bari denize doğru, en kenardan yürüyelim demeye kalmadı. Ohhhh, misss. Dünya varmış! Tıpkı seramik sergisi açılış günü olduğu gibi yakıcı güneşe rağmen denizden esen mis gibi serin rüzgârın varlığı ile yolumuza devam ettik. Bu arada, şimdi aklıma geldi de olacak şey değil. 25 Temmuz'dan beri kordona çıkmamışım. 😲 Aşırı sıcakların marifeti bu. En büyük korkularımdan biri; seneye daha sıcak olması.

Mutfak Terapisi İşe Yarıyor

Bazen ruh sağlığınızı korumak adına kendinizi zorlayarak da olsa rutini değiştirmek gerekebilir. Misal; mutfağa ihtiyaçtan ya da zorunluluktan değil de günlük hayatın üzerinize çöken sıkıntıları ya da gerilimini silkelemek adına girmek gibi.

Avrupa'da mutfak terapisi adıyla klinik ve yaşam koçu ofislerinde önerilen bir tedavi yöntemi bu. Daha önce denemediğiniz bir tarifi ''reçete'' niyetine uygulayıp terapinizi alıyor, o farklı şeyi deneyimlerken ruhunuzun beslendiğini hissediyorsunuz.

Her şey rutinin ritmiyle başlıyor yine de. Sebze-meyveleri doğrama, malzemeleri ölçme ve tencereyi karıştırma gibi tekrarlayan hareketlerde bütünün oluşumu için bir miktar sihir etkisi var. Pür dikkat odaklandığınız her hareketin zihninizi kaplamış stres ve endişeleri uzaklaştırmaya başladığını duyumsarken ve kademe kademe sakinleşip rahatlarken yalnızca anda kaldığınıza da şahit olacaksınız.

Flowers and Trees - (Çiçekler ve Ağaçlar)

Ekolojik olarak büyülü, mutluluk, huzur ve sevgi dolu bir ormanda başlayan harika bir sabah. Ancak, aynı dünyada aynı sistem içinde yaşayan, zarar vermeye odaklanmış kötü ve acımasızlar ormanda da mevcut. Filmde bir kötünün kasten çıkardığı yangın konu ediliyor. Ağaçlar, çiçekler, kuşlar ve börtü böceğin el ele verip yangını söndürmek için gösterdiği olağanüstü çaba ve AŞK tabii ki.

Silly Symphony 1929-1939 yılları arasında Walt Disney Productions tarafından üretilmiş olan ve 75 adet müzikal kısa filmden oluşan bir Amerikan animasyon serisi. Başlangıçta bu seri ile -adının da vurguladığı gibi- müzikallere tuhaf eşlikler olması amaçlanmış.

İçimiz Yine Kan Ağlıyor...

Dün öğleden sonra başlayan yangın halen kontrol altına alınamadı. Onca alevden çıkan devasa duman öbeklerinin rüzgârın etkisiyle oluşan yönü şehrin üzerinden boğaza doğru gün boyu yol almak şeklindeydi. 

 Havanın kararmasıyla birlikte alevlerin üzerindeyken görüşün sıfır olduğu, ilave olarak rüzgârın kritik seviyede risk teşkil ettiği, buna rağmen bölgedeki ekiplerin hayatlarını fedakârca ortaya koyarak yangına müdahaleye devam ettikleri haberlerini alıyor, uzaklardan olsa bile içimiz yana yana izliyoruz. 

En büyük dezavantajın rüzgârın şiddeti olduğu söyleniyor bu arada. Alevlerin reçineli kızılçam ağaçlarının içine sirayet etmesi nedeniyle süreç oldukça yoğun ve yorucu biçimde ilerliyormuş.

Oradan Buradan Mutfaktan Ağaçlardan

Dün yürüyüş için Özgürlük Parkı'nı tercih ettim. Sıcak inmeden evden erken çıktım güya ama bin pişman oldum. Nefes almak istiyorsan dışarıya gece çıkacaksın arkadaş. Eskidenmiş o. Alışverişini, yürüyüşünü güneşin batışına göre ayarlayacaksın. Parkta çimlerin arasında büyümüş kocaman bir morsalkım öbeği vardı. Ne de olsa bir sarmaşık türü. Sarılacak bir destek bulamayınca öylesine yayılmış. Ve tıpkı diğer morsalkımlar gibi nisan ayından sonra ikinci kez çiçek açmaya başlamışlar.

Yolda üzümlerin çoktan olgunlaştığını görüp şaşırdım. Parkın peyzaj amaçlı dikilmiş Malus Crab türü ağaçları ise çiçek açtıktan sonra minik elmalara dönüşmüşler bile. Bu türün adı malus jelly king.

Anısı Burada Kalsın 🚜😔

''Traktörünün patlamış lastiğiyle yangına su götürmeye çalışan köylü... Tıpkı bir asır önce kağnısıyla cepheye mermi taşıyan köylü gibi... Bir asırda ancak kağnıdan traktöre terfi edebilmiş. Yük yine her zaman olduğu gibi onun sırtında.'' - Con Sinov

Ramazan Doğru, köyüne 40 km uzaklıkta olan ve tüm bölge halkının seferber olduğu Harmancık'taki yangın söndürme çalışmalarına traktörüyle katılıyordu. Yangın mahalline 5 km kala lastiği patlayınca pes etmeyip kalan yola cant üzerinde devam etti. Üstelik asfalta zarar vermemek için yolun toprak kısmından ilerledi.

Göksel Yolcular - GÜL ŞAHİN

Seramik Müzesi'ndeki son sergiye 2 ay gecikmeli gidişimden çok pişman olmuş, bir sonraki sergiyi açılış günü ziyaret etmek için söz vermiştim kendime. Biraz araştırıp seramik sanatçısı Gül Şahin’e ait “Göksel Yolcular” isimli hayli göz alıcı bir sergi olduğunu ve 25 Temmuz günü saat 17.30'da açılacağını öğrenmiştim. 

  O gün, yani dün hazır dışarı çıkmışken öncelikle süresi biten kredi kartımın yenisi için bankaya uğramalıydım. İşim bitince biraz alışveriş, biraz dondurma molası derken açılış saati yaklaşmıştı. Havanın öğle vakti 40 dereceye yaklaşan sıcaklığı kordona hiç uğramamış gibiydi. Güneşe rağmen serinletici bir rüzgâr eşliğinde yürüyüş yaparak 15 dakikada müzenin kapısına ulaştım. Saatim 17.29'u gösteriyordu (Dakikliğimle hep övünürüm).

Ankara - Tatil - Afazi - Agrafi - vs.

Temmuz ayı tek yazıyla kalacak gibiydi ama son bir gayret silkelenip bir şeyler yazmaya karar verdim. Blogda sık tekrarladığım sözlerden biri gerçek oldu bu arada. ''Arayı ne kadar uzatırsan yazma isteğin o kadar gider.'' Hava sıcaklıkları büyük etken tabii. 

Geçen yıl 21 Temmuz tarihinde ''Kavurucu Sıcaklar - Hayalet Şehirler'' başlıklı bir yazı girmişim bezginlik içinde ki bu yıl durum neredeyse ondan bile vahim. Hava sıcaklıkları 40 derece ortalamalarda geziyor. Korkarım ki gitgide daha da artacak. 

Şimdi nasıl özlemezsin kış aylarının mis gibi dondurucu soğuklarını. Hiç değilse çaresi var. Bir adet kaban, bere ve eldiven. İşlem tamam! Bu sıcakların çaresi yok azizim. Şehirler yine hayalet, yine in cin top oynuyor. Dışarıda azıcık işi olan bezginlik ve rahat nefes alamamaktan baygınlık geçirmenin eşiğine geliyor. Bu yıl Ankara da öyleydi.

1 Temmuz Kabotaj Bayramı Etkinlikleri

Deniz kentlerinde büyüyenler bilirler. Kabotaj bayramı denilince akla gelenlerin başında geleneksel bir etkinlik olan yağlı direk yarışları gelir. Antik çağlardan beri bilindiği söylenen bu yarışlardaki amaç zor, hatta neredeyse imkânsız olanı elde etmektir. 

En uç kısmında bayrak asılı olan yağlı direğin özünde insan kariyerinde zirveye ulaşmanın metaforu olduğu söylenir. Kabotaj bayramı da zaten kabotaj hakkının ilan edilişi ve imkânsız görülen bir şeyin başarılması ile ilgili değil midir?

10-12 metre uzunluğunda bir ağaç direk gres yağı ile iyice yağlanıp iskele kenarına belirli bir yükseltide ve sıkıca sabitlenir. Ucuna da bir bayrak dikilir. Yarışmacılar sıraya girip direğin ucundaki bayrağı almak için yarışırlar. Yarış, bayrağı ele geçiren yüzücüye rastlayana kadar birkaç tur devam edebilir ya da bu yıl olduğu gibi ilk turun ilk yarışmacısı tarafından elde edilir. 

Yağlı direk yarışının bu şekilde gerçekleşen hazırlıklarını görebildik sadece. Bir saat kadar sonra başlayacağını öğrenince 50 metre kadar uzaklıktaki TCG FIRTINA Hücumbotunu ziyaret etmeye karar verdik. Bir taraftan da aynı dakikalarda yüzme yarışları başlamak üzereydi. Hangisini takip edeceğimizi şaşırdık.