Çimlenen Manolya Tohumuna Dair

Bir önceki yazıda manolyaların bugün yeryüzünde yaşayan kapalı çiçekli bitkilerin (kapalı tohumlular) en ilkel formlarından biri olduğundan; harika görüntüleri ve çiçeklenme yoğunlukları açısından başka hiçbir bitkinin yanlarından geçemeyeceğinden bahsetmiştim.

Güzelim manolyalar sadece göze hitap etmekten çok daha fazlasını barındırıyor. Yaklaşık 140 milyon yıl önce Mezozoik Çağ'da evrimleşen ve o zamandan bu yana sayısız buzul çağından sağ kurtularak tozlayıcı böcekleri çekmek için rengârenk, kokulu çiçekler geliştiren bu bitki için ''Bahçecilik Podyumunun Divası'' tanımlaması nasıl da uygun.

Ağacının 100 yıldan fazla yaşaması ve 4 katlı bir apartman boyunca uzayabilir olması yanında ağır killi topraklara ve atmosferik kirliliğe karşı da dayanıklı olması, ayrıca ''kireçe dayanıklı'' yaklaşık 125 çeşidinin bulunması da cabası. Zaten hangi bitki hem kentsel hem kırsal alanlarda yetişebilir ve size her baharda iki avucu dolduracak büyüklükte yüzlerce mis kokulu çiçek verebilir ki? Bembeyaz olanından frenk üzümü moruna, hatta sarıya kadar pek çok renkte çiçek.

Uyanış

Bugün hava çok güzeldi.
Baharı ve ''UYANIŞ ''ı detaylarıyla görme isteğiyle yakın köylerden birine bir doğa yürüyüşündeydim. Bu benim için bir terapi niteliğindedir her zaman.

Yol boyunca neredeyse yeşil olmayan tek bir nokta bile kalmamış gibiydi. Ağaçlar, çiçekler, böcekler, kuş sesleri insanın kendisini bir masal dünyasında hissedeceği kadar muhteşemdi. Doğa tamamen uyanmıştı...

Papatya tarlaları insanın içini coşkuyla doldurup, hemen oracıkta uzanıp yatma isteği veriyordu. Bal arıları hiç ara vermeden çiçekten çiçeğe konuyor, doğanın o bilindik dengesini sorunsuz bir şekilde işliyor görmek insanın içi huzurla dolduruyordu.

Köye vardığımızda ilk işim oradaki çocuklardan birine oğlak görüp göremeyeceğimi sormak oldu. Çocuk kısa bir şaşkınlık yaşadıktan sonra evlerinde daha dün doğmuş oğlaklar olduğunu söyledi. Eve girdiğimizde bir şaşkınlık da ben yaşadım. Çünkü aynı çocuktan bir tane daha vardı :) Ve ikizler bana yeni doğmuş oğlaklarıyla poz verdiler...

Dönüş yolunda kafasını içeri çekmeden, hiç ürkmeden son derece güzel pozlar veren biri daha vardı :)

Sol tarafa baktığımızda ise kartpostalları andıran muhteşem bir vadi manzarası yer alıyordu.

Ama güneş ters taraftaydı...

Tüm bunlar bende gerçekten de terapi etkisi yapmış. Şu an öylesine dingin, mutlu ve huzurluyum ki...

Bir parça olsa bile sizin de aynı duygularla dolmanızı diliyor, sevgiler gönderiyorum...